عفونت های قارچی که به عنوان کاندیدیازیس نیز شناخته می شوند، عفونت های قارچی رایجی هستند که میتوانند قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهند. شایع ترین نوع عفونت قارچی، عفونت قارچی واژن است، اما می‌تواند در نواحی دیگر مانند دهان، چین های پوستی و بستر ناخن نیز رخ دهد. اگر علائم عفونت قارچی را تجربه می کنید، مهم است که به دنبال درمان مناسب برای کاهش ناراحتی و جلوگیری از عوارض باشید.

مرحله 1: تشخیص را تأیید کنید

قبل از شروع هرگونه درمانی، بسیار مهم است که تأیید کنید که عفونت قارچی دارید. علائم عفونت قارچی می‌تواند مشابه سایر بیماری ها مانند واژینوز باکتریایی یا عفونت های مقاربتی (STIs) باشد. با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید که می‌تواند معاینه فیزیکی انجام دهد یا آزمایش های آزمایشگاهی را برای تأیید تشخیص تجویز کند.

مرحله 2: داروهای ضد قارچ بدون نسخه

برای موارد بدون عارضه عفونت های قارچی واژن، داروهای ضد قارچ بدون نسخه اغلب در درمان عفونت موثر هستند. این داروها معمولاً به شکل کرم، پماد، شیاف یا قرص هستند. ترکیبات فعال رایج شامل کلوتریمازول، میکونازول و تیوکونازول است. دستورالعمل های ارائه شده همراه با دارو را برای استفاده صحیح و طول مدت درمان دنبال کنید.

مرحله 3: داروهای ضد قارچ تجویزی

اگر درمان‌های بدون نسخه تسکین نمی‌دهند یا اگر عفونت‌های قارچی مکرر یا شدید دارید، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچ قوی‌تری را تجویز کند. این داروهای تجویزی ممکن است به شکل کرم، پماد، شیاف یا قرص خوراکی باشند. نمونه هایی از داروهای ضد قارچ تجویزی شامل فلوکونازول، کتوکونازول و ایتراکونازول است.

مرحله 4: از عوامل تحریک کننده اجتناب کنید

برای کمک به روند بهبودی و جلوگیری از تحریک بیشتر، اجتناب از محرک هایی که میتوانند عفونت قارچی را تشدید کنند، مهم است. این شامل پرهیز از صابون های معطر، حمام های حباب دار، اسپری های بهداشتی زنانه و دوش می شود. این محصولات میتوانند تعادل طبیعی باکتری ها و مخمرها را در بدن مختل کنند و رشد بیش از حد مخمر را آسان تر کنند.

مرحله 5: لباس تنفسی بپوشید

مخمر در محیط های گرم و مرطوب رشد می کند. برای جلوگیری از تجمع بیش از حد رطوبت، لباس‌های گشاد از پارچه‌های قابل تنفس مانند پنبه بپوشید. از شلوارهای تنگ یا لباس های زیر که میتوانند رطوبت را به دام بیندازند و محیطی کاملا مطلوب برای رشد مخمر ایجاد کنند، خودداری کنید.

مرحله 6: بهداشت خوب را تمرین کنید

رعایت بهداشت خوب در پیشگیری و مدیریت عفونت های قارچی ضروری است. ناحیه آسیب دیده را به آرامی با صابون ملایم و آب گرم تمیز کنید. از شستشوی بیش از حد یا استفاده از پاک کننده های خشن که می‌تواند باعث تحریک بیشتر پوست شود، خودداری کنید.

مرحله ۷: از پروبیوتیک ها استفاده کنید

پروبیوتیک ها باکتری های مفیدی هستند که به حفظ تعادل طبیعی میکروارگانیسم ها در بدن کمک می کنند. آنها را می توان به صورت خوراکی یا موضعی برای کمک به بازیابی فلور طبیعی واژن و جلوگیری از رشد بیش از حد مخمر مصرف کرد. مکمل های پروبیوتیک حاوی گونه های لاکتوباسیلوس معمولاً برای این منظور استفاده می شود.

مرحله 8: شرایط بهداشتی زمینه ای را مدیریت کنید

برخی از بیماری های زمینه ای، مانند دیابت یا ضعف سیستم ایمنی، می‌تواند خطر ابتلا به عفونت های قارچی را افزایش دهد. مدیریت موثر این شرایط برای کاهش احتمال عفونت های مکرر مهم است. توصیه‌های ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود را برای مدیریت هرگونه مشکل بهداشتی اساسی دنبال کنید.

مرحله 9: برای عفونت های مکرر به دنبال مشاوره پزشکی باشید

اگر عفونت های قارچی مکرر (چهار یا بیشتر در طول یک سال) را تجربه کردید، توصیه می شود با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. آنها میتوانند به شناسایی علل بالقوه زمینه ای کمک کرده و استراتژی های درمانی مناسب را برای جلوگیری از عفونت های آینده توصیه کنند.

درمان های خانگی برای عفونت های قارچی

علاوه بر درمان های پزشکی، چندین درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به تسکین علائم و حمایت از روند بهبودی کمک کند. توجه به این نکته مهم است که اگرچه این درمان‌ها ممکن است تسکین موقتی ایجاد کنند، اما جایگزینی برای درمان پزشکی نیستند. در اینجا چند درمان خانگی وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید:

1. ماست: استفاده از ماست ساده و بدون شیرینی در ناحیه آسیب دیده ممکن است به بازگرداندن تعادل طبیعی باکتری ها و مخمرها کمک کند. باکتری های مفید موجود در ماست، مانند لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، می‌تواند به مبارزه با رشد بیش از حد مخمر کمک کند.
2. سیر: سیر دارای خواص ضد قارچی است که ممکن است به مبارزه با عفونت های قارچی کمک کند. می‌توانید چند گار را خرد کنیدمیخک را بپزید و خمیر را مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
3. روغن درخت چای: روغن درخت چای دارای خواص ضد قارچی طبیعی است. چند قطره روغن درخت چای را با یک روغن حامل مانند روغن نارگیل رقیق کنید و آن را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
4. اسید بوریک: شیاف های اسید بوریک را می توان برای درمان عفونت های قارچی مکرر استفاده کرد. با این حال، استفاده از اسید بوریک تحت راهنمایی یک متخصص مراقبت های بهداشتی ضروری است، زیرا در صورت استفاده نادرست می‌تواند سمی باشد.
5. روغن نارگیل: روغن نارگیل دارای خواص ضد قارچی است و می‌تواند به صورت موضعی برای کاهش علائم استفاده شود. از روغن نارگیل فوق بکر استفاده کنید و آن را مستقیماً روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
6. سرکه سیب: افزودن یک فنجان سرکه سیب به آب حمام ممکن است به تسکین خارش و سوزش مرتبط با عفونت های قارچی کمک کند.
7. آب زغال اخته: آب زغال اخته به دلیل توانایی آن در پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) شناخته شده است، اما ممکن است در پیشگیری از عفونت های مخمری نیز فوایدی داشته باشد. نوشیدن منظم آب زغال اخته شیرین نشده ممکن است به حفظ سلامت دستگاه ادراری کمک کند.
8. روغن پونه کوهی: روغن پونه کوهی حاوی ترکیباتی است که خاصیت ضد قارچی دارند. چند قطره روغن پونه کوهی را با روغن حامل رقیق کنید و آن را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
9. حمام آب گرم و نمک: حمام آب گرم با نمک می‌تواند به تسکین خارش و التهاب ناشی از عفونت های قارچی کمک کند. نصف فنجان نمک به آب حمام خود اضافه کنید و به مدت 10 تا 15 دقیقه خیس کنید.

توجه به این نکته ضروری است که این درمان های خانگی ممکن است برای همه مناسب نباشد و اثربخشی آنها متفاوت باشد. اگر علائم شدید یا مداوم را تجربه کردید، بهتر است برای تشخیص و درمان مناسب با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.